De Kerstpreek 25 december 2011
1 Johannes 3: 1-6
De Komst van Christus maakt ons tot Erven van Gods Rijk
Dierbaarste gemeente in Christus,
Zalig Kerst 2011, moge de vrede van de komst van Christus ons leiden het nieuwe jaar binnen te gaan !
Als u gisteren op de landelijke kerstviering te Schiedam was geweest, had u een overdenking gehoord van de stamboom van de Here Jezus. En die stamboom laat ons zien, dat God bij machte is om wie dan ook, ongeacht zijn/haar achtergrond, tot Zijn instrument te gebruiken. En vanmiddag gaan we inzien, uit de Brief van Johannes, wat onze status binnen de stamboom van Jezus is, omdat ook wij Gods kinderen zijn.
Weet wat het essentieel verschil is tussen adoptie kind en eigen kind ?
Een adoptie kind is helaas geen biologisch kind van de verzorgende ouders. Maar dat is niet het kern antwoord. Wat ik zoek is het feit, dat een adoptie kind gekozen is door de nieuwe ouders middels bepaalde procedures, terwijl ouders hun biologische kind onder welke conditie ook moet accepteren.
Er is in dat procedure, het aspect van verkiezing in het adoptie proces. Net als in welke verkiezingen ook, om kinderen Gods te worden moeten wij gekozen worden. God houdt van ons en kiest ons als Zijn kinderen.
Daarom voel ik mij geroepen om te onderzoeken, of een adoptie kind hetzelfde erfdeel krijgt als een eigen kind.
Indonesië regelt dit in drie verschillende wetten. Ten eerste, adoptie binnen de adat-bestel, dan is het erfdeel ook volgens de gangbare adat-wet. Dus op Java, krijgt een adoptie kind geen erfenis. Maar wel op Bali. Ten tweede, binnen de Islam, dan krijgt een adoptie kind helemaal geen erfenis, alleen de bloedeigen kinderen, die krijgen het wel. Het adoptie kind kan van de eigen biologische ouders nog wel een erfenis krijgen. Ten derde, adoptie binnen de staats-wetten, dan heeft het adoptie kind gelijke rechten als het eigen kind.
En hoe dan als u door God geadopteerd bent, krijgt u dan de erfenis van het Koninkrijk Gods? Het antwoord is kort: JA !!
Johannes schreef deze brief op 90 jarige leeftijd op het eiland Patmos, waar hij in ballingschap en gevangenschap vertoefde. Hij begon met dankzegging (3:1) 1 Bedenk toch hoe groot de liefde is die de Vader ons heeft geschonken! Wij worden kinderen van God genoemd, en dat zijn we ook. Wij zijn kinderen Gods. De komst van Christus geeft ons onze recht terug om Gods edelste schepping te zijn, en nog verhoogd van schepsel tot kinderen. God hoeft ons niet tot kind te kiezen door onze zonden. Maar Zijn liefde brengt God tot de keuze van kindschap en erfschap, en nu heten wij kinderen van God.
Voor Johannes heeft deze feit een implicatie. Johannes schreef aan de gemeente die nog zeer onder de ban van gnostiek leefde. Voor hen was ziel de belangrijkste, daarom is lichaam niet belangrijk. Tot hiertoe is het te volgen. Maar dan komt de leer, dat omdat de ziel de belangrijkste is, is alles wat wij doen van geen invloed op de ziel. Goed of kwaad, niet de daad is belangrijk, maar de ziel alleen.
Deze leer wijs ook de menselijkheid van Jezus af, omdat het voor hen onmogelijk is dat Jezus als redder komt en dan moet lijden, omdat het lichamelijke de ziel niets kan aandoen. Johannes wijst deze leer af. Johannes benadrukt dat Jezus waarlijk heeft geleden om de zonden van de mens. En dat wat wij lichamelijk doen ook de ziel beinvloedt. Bij deze achtergrond begrijpen wij waarom Johannes zei (3:4-6) 4 Ieder die zondigt overtreedt Gods wet, want zondigen is Gods wet overtreden. 5 U weet dat Jezus verschenen is om de zonden weg te nemen; er is in Hem geen zonde. 6 Ieder die in Hem blijft, zondigt niet. Ieder die zondigt, heeft Hem nooit gezien en kent Hem niet.
Johannes zegt dat degenen die Gods kinderen worden genoemd, in Christus, de verandering der harten zal genieten, dus ook de verandering in handelen. Degenen die zeggen God te kennen, maar almaar door blijft zondigen, waarlijk geen erfgenamen van het Koninkrijk Gods zijn. Maar, doen wij als mens dan niet konstant zondigen? Betekent dit dan, dat zodra wij weer gezondigd hebben, wij dan geen erfgenaam meer zijn van het Koninkrijk Gods?
Juist hierin ligt het verschil. Johannes noemt de term kinderen Gods, en in de joodse traditie kent het kind ook zijn plichten binnen het gezin. En een van de plichten, is de goede naam van de familie te handhaven. De eer van de familie is bijvoorbeeld, belangrijker dan het recht en de plicht van een enkele. Dus, als iemand de goede naam dreigt te vernietigen door zijn handelwijze, dan treedt de familie in.
Bijna hetzelfde gebeurt in sommige culturen in Indonesia. De sociale controle van het gezin is groot, en voelt soms heel bindend aan. Bijvoorbeeld bij de partnerkeuze. Want de vrouwelijke partner zal de familienaam dragen van de man. Dat maakt dat zij langs een reeks van selectie moet gaan alvorens zij in het gezin wordt opgenomen.In de zeer traditionele cultuur van India, heeft de man geen zeggenschap over de keuze van zijn partner, want daar kiest het gezin wel voor hem.
Wat ik u wil aantonen is dat een kind ook plichten binnen het gezin heeft. Dit bedoelde Johannes met kinderen Gods. Als kind van God moet je de goede naam van het Koninkrijk Gods handhaven, het moet te zien zijn in ons handelen. Een erfgenaam zijn, notabene erfgenaam van het Koninkrijk Gods betekent niet dat wij willekeurig alles mogen doen, maar de goede naam handhaven, de erfenis ontvangen. God kiest ons als Zijn kind, van ons wordt een levensverandering verwacht en niet meer te zondigen.
Zijn boodschap is simpel: de komst van Christus maakt ons tot Gods kinderen binnen de stamboom van Gods Koninkrijk. Omdat wij nou kinderen Gods zijn geworden, waarin God in ons woont middels Zijn Heilige Geest, horen wij te bezitten de verandering van hart en ophouden met slechte dingen doen. Dus degenen die zeggen Christus te accepteren maar nog boze dingen in Gods ogen doen, of die het vertikken om anderen te helpen, of ruzie maken, anderen bedriegen, folteren en andere slechte dingen doen, die zijn nog niet echt bekeerd tot erfgenamen Gods. Er is ook een kleine mogelijkheid dat hij besloot zijn erfenis niet te accepteren
Het is net als in de gelijkenis van het feestje van de koning (Matt 22). Velen zijn genodigd tot de feestmaaltijd, alle eten staat bereid, maar de genodigden willen niet komen. Daardoor nodigt de koning anderen naar het feest. Als de erfgenaam niet wil komen voor zijn erfenis, dan kiest de koning iemand anders om zijn konikrijk binnen te gaan.
Dierbaarste zusters en broeders,
De komst van Christus die wij iedere jaar weer herdenken brengt vanzelfsprekend konsequenties met zich mee voor ons. Hoe slecht ons verleden ook is, God geeft ons nieuwe kansen als Zijn kinderen. Laat ons deze kans gebruiken om Gods Naam lof te prijzen middels onze daden. Laat andere zien, wat het betekent dat God in ons woont, dooe goede dingen te doen voor God en de medemens. Amen.
Viewed 29615 times by 4342 viewers
